Het is steeds moeilijker voor mensen die doofblind zijn om gespecialiseerde tolken te vinden. Doofblinden worden hierdoor sterk belemmerd in hun maatschappelijk functioneren. Met een noodkreet proberen de belangenorganisaties van doofblinde mensen en de Gehandicaptenraad de Tweede Kamer te bewegen om een einde te maken aan de misère rond het bemiddelingssysteem van de tolken.
De chaos in het systeem van bemiddeling tussen doofblinden en tolken is een slepende kwestie. Tot twee keer toe ging de organisatie die de bemiddeling moest uitvoeren failliet. Vorig jaar nam Randstad Gezondheids-zorg de bemiddeling op zich. Om onduidelijke redenen is dit bedrijf enkele maanden geleden alweer gestopt met de bemiddeling. Momenteel voert TC-Visinet deze taak uit. Zonder succes echter. Slechts de helft van het aantal aanvragen wordt in behandeling genomen en daarvan wordt een groot gedeelte ook nog afgewezen.
De gevolgen van de chaos in de bemiddeling tekenen zich duidelijk af. Goed opgeleide tolken zijn inmiddels gestopt en hebben ander werk gevonden en nieuwe, net afgestudeerde tolken haken al in een vroeg stadium af. Er is dus een groot tekort aan tolken ontstaan. De weinige tolken die overblijven gaan vaak zelfstandig werken. Een centraal aanspreekpunt ontbreekt, waardoor de tolken onzichtbaar worden voor de doofblinde cliënten. Omdat mensen geen of weinig gebruik kunnen maken van de tolken, zijn de zorgkantoren bovendien aan het korten op de tolkenvergoeding of trekken zij die vergoeding soms zelfs helemaal in.
Doofblinden dreigen zonder tolken in een sociaal isolement terecht te komen. Tolkenhulp is immers hard nodig om een zo normaal mogelijk leven te kunnen leiden. Er moet volgens de doofblindenorganisaties en de Gehandicaptenraad zo snel mogelijk een goed bemiddelingssysteem opgezet worden, zodat doofblinde mensen normaal kunnen communiceren met andere mensen en zelf hun dagelijkse informatie kunnen opnemen.